ΛΥΣΣΑΞΑΝ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΤΟ ΝΕΟ ΤΥΠΟ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Επιλεκτικό αλτσχάιμερ έχουν πάθει μερικοί μερικοί από τους συνδικαλιστές του χώρου της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας (ΔΟΕ) και προσπαθούν από το παράθυρο να επαναφέρουν εγκληματικά ωράρια τύπου ΕΑΕΠ, τα οποία σύσσωμος ο κλάδος καταδίκαζε λίγα χρόνια πριν. Το πρόσχημα που επικαλούνται για να περάσουν τα σκοτεινά τους σχέδια είναι η δήθεν απελευθέρωση των εγγραφών στα ολοήμερα από οποιονδήποτε περιορισμό. Ζητάνε συγκεκριμένα να εγγράφονται στο ολοήμερο ΟΛΟΙ οι μαθητές!!! Έχουν δεν έχουν ανάγκη οι γονείς τους να αφήσουν τα παιδιά στο σχολείο και μετά τη λήξη του κανονικού ωραρίου.  

Και θυμίζουμε εδώ ότι η εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας αναφέρει για το συγκεκριμένο θέμα τα ακόλουθα:

https://www.minedu.gov.gr/publications/docs2017/25_04_17egkyklios_nipia.pdf

Στο ολοήμερο πρόγραμμα δύνανται να εγγράφονται: 1) μαθητές των οποίων εργάζονται
και οι δύο γονείς, προσκομίζοντας σχετική βεβαίωση του φορέα εργασίας τους ή κάρτα ανεργίας, στην
περίπτωση που είναι άνεργοι. Δικαίωμα εγγραφής δίνεται και στην περίπτωση που προσκομίζεται
βεβαίωση εργασίας από τον ένα γονέα και κάρτα ανεργίας από τον άλλο. Για τους αυτοαπασχολούμενους,
ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες κτλ. αρκεί η προσκόμιση πρόσφατης βεβαίωσης του ασφαλιστικού
τους φορέα ή το πιο πρόσφατο ειδοποιητήριο πληρωμής του τρέχοντος έτους.

2) μαθητές, των οποίων οι γονείς/κηδεμόνες ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες όπως:

I) πολύτεκνοι/τρίτεκνοι/μονογονεϊκές οικογένειες, γονείς με χρόνιες παθήσεις/ενταγμένοι σε
πρόγραμμα απεξάρτησης/φυλακισμένοι.

II) πολίτες τρίτων χωρών που διαμένουν σε κέντρα ή σε δομές φιλοξενίας του ελληνικού κράτους ή της
Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ

Ποια άλλη περίπτωση υπάρχει που "ξεχάστηκε"; Περίπτωση που επιβάλλει την παραμονή του μαθητή στο Ολοήμερο; Καμία απολύτως! Διότι αν υπήρχε θα την κατονόμαζε η ανακοίνωση της ΔΟΕ. Και ιδού το κείμενο της ανακοίνωσης:

From: ΔΟΕ <secretariat@doe.gr>
Date: 2017-04-28 14:22 GMT+03:00
Subject: FW: Ανακοίνωση για την εγκύκλιο των εγγραφών στα νηπιαγεία για το σχ. έτος 2017-2018

Θέμα: Για την εγκύκλιο των εγγραφών στα Νηπιαγωγεία για το σχ. έτος 2017-2018

  Με εγκύκλιο του στις 25/4/2017, το Υπουργείο Παιδείας καθορίζει τα κριτήρια για τις εγγραφές μαθητών στα νηπιαγωγεία για το σχ. έτος 2017-2018. Τα όσα ορίζει η εγκύκλιος στηρίζονται στο άρθρο 35 του Ν.4386/16, «Ρυθμίσεις για την έρευνα  και  άλλες  διατάξεις» και στις καταστροφικές για το ολοήμερο νηπιαγωγείο αλλαγές της Υ.Α. Φίλη.

  Όπως είχε τονίσει η Δ.Ο.Ε., οι όποιες επανορθωτικές  αλλαγές έγιναν σχετικά με τις προϋποθέσεις για εγγραφή μαθητών στο «προαιρετικό», πλέον, νηπιαγωγείο για τη χρονιά που διανύουμε, δεν άλλαξαν τη βασική δομή και φιλοσοφία των νομοθετικών ρυθμίσεων της κυβέρνησης που παραμένουν σε ισχύ. Έτσι στη φετινή εγκύκλιο επανεμφανίζονται όλοι οι περιορισμοί – αποκλεισμοί για τη φοίτηση στο ολοήμερο νηπιαγωγείο (οι γονείς να είναι εργαζόμενοι ή να έχουν κάρτα ανεργίας ή να ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες…). Είναι σαφείς οι προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠ.Π.Ε.Θ. για πλήρη εφαρμογή της πολιτικής του «εξορθολογισμού» και των περικοπών σε δομές και εκπαιδευτικούς.

  Ο αγώνας για την ανατροπή των πολιτικών αυτών δεν σταματάει. Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θεωρεί ότι έχει μεγάλη σημασία να δοθεί η δυνατότητα  σε όλους τους γονείς  που το επιθυμούν, να φοιτήσουν τα παιδιά τους είτε στην πρωινή ζώνη είτε στο ολοήμερο. Οι αιτήσεις όλων ανεξαιρέτως θα πρέπει να γίνουν δεκτές ανεξάρτητα αν πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις που προβλέπουν η Υ.Α. αλλά και η εγκύκλιος.

  Υπενθυμίζουμε ότι πέρα από την καταγγελία και την απαίτηση για ανάκληση των Υπουργικών Αποφάσεων για τα ολοήμερα Δημοτικά και Νηπιαγωγεία, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. επιδιώκει με αιτήσεις του στο ΣτΕ (οι οποίες εξετάζονται στις 8/6/2017) την ακύρωσή τους. Σύμφωνα με τη Νομική Σύμβουλο της Δ.Ο.Ε. , Μαρία – Μαγδαληνή Τσίπρα, οι Υπουργικές Αποφάσεις για τον «Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Σχολείου» όσο και οι εγκύκλιοι σχετικά με τις διαδικασίες και τις προϋποθέσεις εγγραφής μαθητών στα Ολοήμερα Δημοτικά και Νηπιαγωγεία, είναι παράνομες.
 Τα παραπάνω ενισχύουν την ορθότητα της απόφασης της Δ.Ο.Ε. για τη συλλογή όλων των αιτήσεων για συμμετοχή μαθητών στο Ολοήμερο  Νηπιαγωγείο, ανεξάρτητα από την τήρηση ή όχι των προϋποθέσεων της Υ.Α. και της εγκυκλίου.

Απαιτούμε από τον Υπουργό Παιδείας να προχωρήσει άμεσα στην απόσυρση τόσο των Υ.Α.  για τα Ολοήμερα Νηπιαγωγεία και Δημοτικού όσο και της εγκυκλίου για τις εγγραφές στα ολοήμερα Νηπιαγωγεία, που είναι παράνομες.

·                    Να δοθούν άμεσα οδηγίες ώστε να γραφτούν τώρα όλα τα παιδιά στα ολοήμερα τμήματα.

·                    Παλεύουμε για  το σπάσιμο των αποκλεισμών, τη φοίτηση όλων των παιδιών στις εκπαιδευτικές δομές, το μπλοκάρισμα των υπεραριθμιών, των απολύσεων και των μετακινήσεων.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλύπτει με βάση το παραπάνω πλαίσιο όλες τις ενέργειες των Προϊσταμένων νηπιαγωγείων και των συλλόγων διδασκόντων που γίνονται στην κατεύθυνση της δυνατότητας για φοίτηση όλων των μαθητών στο ολοήμερο νηπιαγωγείο, με βάση την απόφασή της.

Αυτό λοιπόν που ζητά η ΔΟΕ είναι κατ' ουσία η παράταση του ωραρίου του σχολείου ως τις 16.00! Αφού απαιτεί ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα παιδιά να φοιτούν και στο Ολοήμερο!

Ξεχνώντας πως μια τέτοια επιλογή αντιστρατεύεται τις ανάγκες των ίδιων των παιδιών.

Ως άλλες Ιφιγένειες τα θυσιάζουν οι κύριοι συνδικαλιστές για να κερδίσουν ψηφαλάκια - ναι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της εμμονής τους. Αφού το κάτω από το τραπέζι περιλαμβάνει υποσχέσεις προς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς για αύξηση των θέσεων εργασίας. Ταυτόχρονα χτίζουν και το προφίλ του αγωνιστή που μάχεται κατά της κυβέρνησης, του μνημονίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ και όλων των άλλων θηρίων! Μ' ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Και ενίοτε και τρία αφού σε ορισμένες περιπτώσεις υποκρύπτονται και πολιτικά παιγνιδάκια από τους εγκάθετους κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Τα ίδια ακριβώς έκαναν και πέρυσι. Πρώτη χρονιά εφαρμογής του νέου τύπου σχολείου. Πιέζοντας εκπαιδευτικούς και γονείς να γράψουν ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα παιδιά στο Ολοήμερο. Αποτέλεσμα; Να γραφτούν παιδιά που δε φοίτησαν στο Ολοήμερο ούτε για μία ημέρα. Και μάλιστα αρκετά.

Σε συνδυασμό με την απαράδεκτη ρύθμιση του υπουργείου για την ώρα της σίτισης αυτή η κατάσταση κατέληξε μπούμερανγκ για τους εκπαιδευτικούς. Πάνω που χάρηκαν για την κατάργηση του ΕΑΕΠ, βρέθηκαν να δουλεύουν ως τις 3 και ως τις 4 και μάλιστα οι περισσότεροι  καθ' υπέρβαση του διδακτικού τους ωραρίου. Αντίστοιχα υπονομεύτηκε και η πραγματοποίηση συνεδριάσεων των συλλόγων διδασκόντων αφού σημαντικός αριθμός εκπαιδευτικών καθημερινά εργάζονται και μετά τις 13.15.

Για τα μάτια του κόσμου η ΔΟΕ έβγαλε κάποιες κραυγές διαμαρτυρίας για το θέμα της σίτισης και της απλήρωτης εργασίας μας αλλά στην πράξη τούς βόλεψε για να φουντώνει η αγανάκτηση των εκπαιδευτικών. Που βεβαίως μια τέτοια κατάσταση τους διαλύει τελείως την προσωπική τους ζωή αφού το εργασιακό τους ωράριο απέκτησε εύρος 8 ωρών αντί για 6! Σε συνδυασμό και με τις συνήθεις αλλαγές προγράμματος κάθε τρεις και λίγο. Πλέον δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου, τις υποχρεώσεις για τα παιδιά σου, την παρακολούθηση ενός σεμιναρίου, το κλείσιμο ενός ραντεβού με γιατρό κλπ. αφού δεν ξέρεις από ποια ώρα μέχρι ποια θα εργάζεσαι.

Αφήστε τις κωμικοτραγικές καταστάσεις με τις διδακτικές επισκέψεις... Που έτσι που έχουν τα πράγματα μπορεί να σου τύχει να πας από τις 8 το πρωί στο σχολείο και να εργαστείς παρά την αντίθετη διάταξη του 1566 και πέραν του 6αώρου,  αν εκείνη την ημέρα σε χρεώσουν να εργαστείς και στο Ολοήμερο.

Να πούμε και για τις εφημερίες; Ή για τα λαμόγια που ποτέ δε λείπουν και εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις; Πχ τα ανύπαρκτα τμήματα ολοήμερου που με βάση την αρχή ΓΡΑΨΤΕ ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ δημιουργήθηκαν μόνο στα χαρτιά και στην πράξη αξιοποιήθηκαν για να καλύπτονται διδακτικές ώρες που δε γίνονταν;  Και την ώρα που μεγάλος αριθμός παιδιών έχουν ανάγκη από ενισχυτική διδασκαλία ή και παράλληλη στήριξη και οι ώρες αυτές θα μπορούσαν εκεί να αξιοποιηθούν.Με όφελος και των μαθητών και των γονιών και των άνεργων εκπαιδευτικών!

Ειλικρινά αυτό τον παραλογισμό αδυνατώ να τον εννοήσω.  Έναν παραλογισμό που συντηρούν τόσο οι εργατοπατέρες του συνδικαλισμού  όσο και παράγοντες του υπουργείου που δε θέλουν ή δεν μπορούν να βάλουν τέλος στις έκρυθμες καταστάσεις. Ψυχή, συνείδηση, δεν υπάρχει; Τα μάτια των παιδιών δεν αρκούν για να βάλουν φρένο;

Θυμάμαι με πίκρα τους ίδιους ανθρώπους που σήμερα παίζουν στις πλάτες όλων μας τα πολιτικά τους παιχνίδια, να καταγγέλλουν τα Ολοήμερα ως παιδοφυλακτήρια και πάρκινγκ παιδιών. Τώρα τι στο διάολο άλλαξε και έχουν λυσσάξει να μαντρώσουν ΟΛΑ τα παιδιά ως τις 4 στο σχολείο;

Ας δούμε για παράδειγμα τι έγραφε ο Ριζοσπάστης κοντά είκοσι χρόνια πριν:

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3783999

Πέμπτη 2 Σεπτέμβρη 1999 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Σελίδα 4

Το ολοήμερο... πάρκινγκ  

Ωραία ακούγεται το ολοήμερο σχολείο για τα παιδιά των νηπιαγωγείων και των δημοτικών. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Πρώτα και κύρια εκπαιδευτικούς και παιδαγωγικούς.

Αυτά έρχονται στο νου του καθένα, ακούγοντας τις προχτεσινές εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας για τη δημιουργία χιλιάδων ανάλογων τμημάτων. Μόνο, που κι αυτές θα μείνουν χωρίς αντίκρισμα και, μάλλον, αποσκοπούν στο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Δεν είναι μόνο τα γνωστά, πολλά και σοβαρά κτιριακά προβλήματα ή οι μεγάλες ελλείψεις σε νηπιαγωγούς και δασκάλους, σε γενικότερη υλικοτεχνική υποδομή και παιδαγωγικό υλικό κλπ., που αφήνουν έκθετες τις φτηνές μεγαλοστομίες του Γ. Αρσένη. Ακόμη και τα ποσά, που ο ίδιος ανακοίνωσε και με τα οποία θα χρηματοδοτηθούν τα νέα προγράμματα, στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα οδηγούν. Αλλωστε, το γεγονός αυτό το ομολόγησε και ο ίδιος ο υπουργός, κάνοντας λόγο για "οικειοθελή χρηματική συνεισφορά" των γονιών. Στην πραγματικότητα, η "οικειοθελής συνεισφορά" είναι ο εξαναγκασμός της έλλειψης και της ανάγκης. Πληρώνει ο γονιός, για να έχει όχι ένα ολοήμερο σχολείο, αλλά ένα "παιδοφυλακτήριο" ή, αλλιώς, ένα "πάρκινγκ παιδιών", μέχρι τις 4 το μεσημέρι που τελειώνει τη δουλιά του.
Το γεγονός αποτελεί μια ακόμη εικόνα της κυβερνητικής μεταρρύθμισης στην παιδεία.

Ή οι Παρεμβάσεις:

http://www.paremvasis.gr/old-site/2003/ek160603.htm

Ο αυριανός πειθήνιος απασχολήσιμος κατασκευάζεται από νωρίς.

Η συνεχής παραμονή των μαθητών σε ένα σχολικό χώρο, όπου η μία δραστηριότητα διαδέχεται την άλλη με έναν αυστηρά προκαθορισμένο ρυθμό, επί 8 τουλάχιστον ώρες είναι αντίθετη με την ομαλή ψυχική ανάπτυξη των παιδιών αυτής της ηλικίας. Παραγνωρίζεται η ανάγκη των παιδιών για ξεκούραση, ύπνο, ελεύθερο παιχνίδι και αξιοποίηση του χρόνου τους όπως αυτά θέλουν ακόμα και τεμπελιάζοντας.

Ήδη ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι: «Οι περίπου πέντε ώρες της ημέρας που περνά το παιδί μέσα σε μία αίθουσα από την πρώτη κιόλας τάξη του δημοτικού σχολείου αντιστοιχούν στο τυπικό 8ωρο ενός εργαζόμενου». Εφημερίδα «Βήμα» 14/10/2001

Πίσω από τις φράσεις «μεσημεριανή ανάπαυση», «χαλάρωση μετά το φαγητό» κρύβεται η αφαίρεση του δικαιώματος του παιδιού να αυτοκαθορίζει τη δράση του, να οργανώνει το χρόνο του και να απολαμβάνει τη μεσημεριανή ραστώνη όπως αυτό θέλει.

Είναι απαράδεκτο να επιβάλουμε συγκεκριμένους χρόνους φαγητού και 25 λεπτά υποχρεωτικής «χαλάρωσης», διότι τότε η ξεκούραση και η αναγκαία τεμπελιά μεταβάλλεται σε επίπονη άσκηση.

Όπως και να 'χει μένει και κάτι σταθερό σ' αυτό τον τόπο. Το να θεωρούμε την κυβέρνηση πως κάνει όλα τα στραβά και τους εαυτούς μας αλάνθαστους.  Μήπως όμως για θέματα που αφορούν τα παιδιά να σοβαρευτούμε λιγάκι; Και να μην είμαστε όπου φυσά ο άνεμος;

Προσωπικά θα επιμείνω στις ίδιες αρχικές μου απόψεις για το ολοήμερο. Ενδεικτικά τα όσα έγραφα δέκα χρόνια πριν στο προσωπικό μου ιστολόγιο:

https://educandus.blogspot.gr/2007/10/blog-post_7766.html?m=0

Τα παιδιά δεν είναι ... χαλιά!



Η Άννα. Τη θυμάστε την Άννα; Την αγαπημένη φιγούρα που μας έμαθε τα πρώτα γράμματα; Κι αν δε τη θυμάστε, δεν πειράζει. Γιατί εγώ δε θα σας μιλήσω για την Άννα. Η Άννα και ο Μίμης μάς έχουν από καιρό τελειώσει. Για την Κατερίνα θα σας μιλήσω. Το μικρό μελαχρινάκι που μας ήρθε φέτος στο σχολειό. Τόοοσο μεγάλη!

Ετών έξι η Κατερίνα. Τόσο μεγάλη όσο να την έχουμε πια στο σχολειό και να της μαθαίνουμε την αλφαβήτα. Και τόσο μικρή που να την κρατάμε και στο περιλάλητο Ολοήμερο. Ολοήμερο! Τρομάρα στα μπατζάκια μας...


Όταν τη συνάντησα για πρώτη φορά μου ήρθε στο νου ο πίνακας του Reignolds. Ομοιότητα καταπληκτική. Ένα της έλειπε της Κατερίνας. Το χαμόγελο. Γι' αυτό σας λέω. Δεν είμαστε πια στην εποχή της Άννας και του Μίμη. Σ' εκείνες τις φωτεινές φατσούλες που μόνο που τις βλέπεις, σου ανοίγει η διάθεση. Σήμερα τα καταφέραμε ακόμα και τα παιδιά μας να είναι μουτρωμένα και μελαγχολικά. Χωρίς κέφι, χωρίς χαρά...


Καθόταν έτσι, με τα μούτρα κατεβασμένα, σε μια μεγάλη καρέκλα στο γραφείο της διευθύντριας. Ένα τόσο δα ανθρωπάκι. Μεγαλύτερη η καρέκλα και μικρότερη εκείνη.


Θέλησα να μάθω το γιατί. Γιατί τέτοια μούτρα και γιατί να βρίσκεται στο γραφείο που συνήθως καταλήγουν τα παιδιά που χτυπάνε ή τα άτακτα... Τίποτε απ' τα δυο: Η Κατερίνα αρνιόταν πεισματικά να πάει στο Ολοήμερο! Μάταια η διευθύντρια την κουβέντιαζε και προσπαθούσε να την πείσει. Η μικρή πρόβαλλε σθεναρά το "όχι" της και έβλεπες έτοιμο το δάκρυ στη γωνίτσα του ματιού της... Πώς να την πιέσεις περισσότερο;
Κι έτσι καθόταν η διευθύντρια και έκανε παρέα στην Κατερίνα και η Κατερίνα στη διευθύντρια. Μπορείς να αφήσεις ένα παιδί και να φύγεις; Τα παιδιά δεν είναι σακιά με πατάτες. Και να το πας με το ζόρι στο Ολοήμερο, άκαρδο και βάρβαρο.

Το παιδί δεν είναι στο δικό μου σχολείο. Και δε μου αρέσει να φυτρώνω εκεί που δε με σπέρνουν. Σήμερα όμως είδα πάλι την Κατερίνα. Η σκηνή ίδια και απαράλλαχτη. Και κάποια στιγμή που η διευθύντρια πετάχτηκε στον επάνω όροφο, βρήκα ευκαιρία να πιάσω κουβέντα με τη μικρή. Να καταλάβω τουλάχιστον αυτή την άρνηση να ακολουθήσει τα άλλα παιδάκια στο τμήμα του Ολοήμερου, της φύλαξης, όπως έχει επικρατήσει να το λένε οι γονείς. Γιατί φύλαξη είναι. Παιδοφυλακτήριο, κατά που λένε και οι συνδικαλιστάδες.

Και έμαθα. Απλή και σαφής η απάντηση:

"Δε μου αρέσει να κάθομαι σε καρέκλα."

Πονηρή εγώ της αντιγύρισα την πρόταση να κάθεται όρθια... Όχι και πάλι. Και να πω ότι δεν το περίμενα;

"Δε θέλω να κάθομαι μέσα στην αίθουσα."

Είπαμε πολλά με την Κατερίνα. Για τούτο και το άλλο που μπορεί να κάνει. Να ζωγραφίσει... Είναι κουρασμένη! Να παίξει... Δεν έχει όρεξη! Για τη δασκάλα του Ολοήμερου που στενοχωριέται χωρίς την Κατερίνα... Δεν είναι δασκάλα ΤΗΣ! (Δίκιο, πόσες δασκάλες μπορεί να έχει ένα παιδάκι στα έξι; ) Για τη μανούλα που στενοχωριέται κι εκείνη... Και τι να κάνει; Αφού πρέπει να δουλέψει για να αγοράσει φαγάκι και ρουχαλάκια και παιγνιδάκια για την Κατερινούλα... Ανένδοτη η Κατερινιώ και κάθετη. Και το δάκρυ στο τσεπάκι.

Μα εδώ που τα λέμε, πώς να πείσει κανείς την κάθε Κατερινούλα για τούτο το παράλογο; Να κλείνουμε τα παιδιά σε αίσουσες τόσες ώρες; Να τους ζητάμε στην ηλικία που η κίνηση είναι η ζωή τους, να σκέκονται ώρες ακίνητα σε ξύλινες καρέκλες. Ξέρετε πόσες φορές έχω ακούσει παράπονα από τα παιδιά γι' αυτά τα άβολα καθίσματα; Και όχι μόνο από εκείνα που είναι υποχρεωμένα λόγω των ωραρίων των γονιών να μένουν στο "Ολοήμερο".

Μα όταν το παιδί αναγκάζεται να μείνει μέχρι τις τέσσερις στο σχολειό, δεν υπάρχει τίποτε πιο φυσιολογικό από το να κάνει την ίδια επανάσταση που έχει κηρύξει στο δικό μας συγκρότημα η μικρή Κατερίνα. Και αφύσικο να το δέχεται αδιαμαρτύρητα...

Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά με τη μικρή. Υποψιάζομαι ότι κάποια μέρα θα την πείσουν ή θα το πάρει απόφαση πως δε γίνεται τίποτα. Κι αυτό με φοβίζει. Το μάθημα που θα της μείνει χαραγμένο για όλη την υπόλοιπη ζωή. Να δέχεται το παράλογο και εκείνο που την ενοχλεί γιατί δεν έχει δύναμη άλλο να παλέψει. Και γιατί κανένας τριγύρω δε συγκινείται.

Τέτοιες Κατερίνες σου ετοιμάζουμε σήμερα, κοινωνία. Μα εσύ, αγρόν ηγόρασες. Και τα αφεντικά τρίβουν τα χέρια τους από την ικανοποίηση. Αυτός δεν είναι ο στόχος τους; Άνθρωποι υποταγμένοι χωρίς θέληση να αγωνιστούν για όσα δικαιούνται και τους ανήκουν.

Άραγε, η μικρή Κατερίνα, όταν θα πάει το δικό της παιδί σε ένα μελλοντικό "πάρκινγκ" για παιδιά, θα θυμηθεί τα τωρινά της δάκρυα; Θα μπορέσει τουλάχιστον κάτι να μείνει εκεί στα τρίσβαθα της ψυχής της και όσα για την ίδια δεν μπόρεσε να πετύχει, να γίνουν σπόρος ελπίδας πως κάποτε θα τα διεκδικήσει για το παιδί της;

Λέω μήπως... Τα σημερινά παιδιά και οι αυριανοί γονείς πάψουν να είναι τόσο άσπλαχνοι για τα "σπλάχνα" τους. Και βγάλουν τις παρωπίδες πως τάχα και καλά έτσι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν. Να αφήνουν τα παιδιά στη "φύλαξη" λες και είναι χαλιά. Τα διπλώνουν όπως όπως κάθε πρωί και μας τα φέρνουν με την τσίμπλα στο μάτι και έρχονται το απόγευμα να τα ξεδιπλώσουν και να τα χαρούν. Μα τα παιδιά δεν είναι χαλιά! Αλλάξτε τον τόνο. Και δείτε τα χάλια μας που έτσι καταντήσαμε τα σχολεία και έτσι βασανίζουμε ό,τι πιο τρυφερό έχουμε στη ζωή μας.